27 Haziran 2010 Pazar

Dostoyevski- Suç ve Ceza

Babamın kuzeni 1971 yılında doğum günü hediyesi olarak bu kitabı kendisine hediye etmiş. Kitap iki ciltten oluşuyor. Ama hiçbir zaman o kitaba elimi süremedim. Bu yıl, arkadaşlarımla alkımda dolaşıp kitap alırken, bana ısrarla Suç ve Ceza’yı okumalısın, diye baskı yaptılar. İletişim yayınları, klasikleri çevirme konusunda Can yayınlarından sonra bu işi en iyi yapan ikinci yayınevi. Evdeki o kitabı hiç sevemediğimden, dedim hem bana ait olsun, bana özel olsun:)) hem arkadaşlarımı da kırmamak adına kitabı aldım. Hoş babamın tüm edebiyat kitapları da bana ait oldu ama neyse:P

Kitap, gerçekten çok güzel. İnsan okumaya başlayınca sarsılıyor. Bitirince de kendini Freud sanıyor:)) Ben o kitabı okuduktan sonra karşımdaki kişilere daha farklı bakmaya ve direk ruh tahlilleri yapmaya başladım.:)) Kitabın baş kahramanı Rodion Romanoviç Ralkolnikov, başlarda iyi bir karakter gibi görülen şahsiyet, daha sonra tefecilik yapan Alyono İvanovna’yı öldürerek, katil olarak karşımıza çıkıyor. Kitap boyunca yaptıgını bi suç olarak görmese de değişen ruh halleri, içine kapanması, kendisiyle bir iç hesaplaşmaya girdiğini gösteriyor. Ama kitabın sonuna kadar, yaptığının bir suç olduğunu kabul etmiyor. Olması gerekenin bu olduğunu savunuyor. Öldürdüğü kadın gerçekten acımasız , duygusuz ve insanlara karşı sömürü politikası uygulayan yaşlı bir tefeci. Kadını öldürdükten sonra kadının paralarına dokunmadığı halde, yaptığı işin büyük bir zafer olduğunu sanmaktadır. Sanki dünyayı kurtardı. Ben açıkcası en kötü bir insanın bile bir başkası tarafından cezasının kesilmesinin affedici ve açıklayıcı bir durum olmadığını düşünmekteyim. Bu yüzden Raskolnikov kitabın baş kahramanı olmasına rağmen, benim sevdiğim bir karakter olmadı. Ben daha çok Sonya Semyonovna karakterini ve komiser Porfiriy Petroviç karakterini çok sevdim. Kitapta gram aşk yok. Zaten Rus yazardan da beklediğim buydu. Fakat, Çınla bana kitapta çok güzel bir aşk var dedi. Fakat kitabın son sayfalarına kadar kıza ne zaman açılacak diye sayfaları arşınladım, kitabın son beş sayfasında aklı başına geldi de kızı sevdiğini anladı. Kız kim söylemeyeyim. Belki aramızda okumayanlar vardır. Kitabın isminden de anlaşıldığı gibi hiçbir suç cezasız kalmaz. Zaten Raskolnikov ne kadar, yaptıgının bir suç olmadığını söylese de, kitap boyunca kendi içinde yaşamış oldu acı, ruhen olarak çökmesi, yaptığının bir yerde pişman olduğunu göstermektedir.

NOT: Kitabı eğer okuyacaksanız, mutlaka İletişim yayınlarından alın

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder